محیط کشت (به انگلیسی: Growth medium) محیط دارای مایع یا ژل می‌باشد که به منظور رشد دادن میکروب‌ها، یاخته‌ها و یا حتی گیاهان کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد. محیط‌های کشت به طور معمول شامل دو دسته می‌باشند، کشت یاخته (به انگلیسی: cell culture) که در آن از یاخته‌های ویژه‌ای استفاده می‌نمایند که از گیاهان و حیوان‌ها به دست آمده‌اند و کشت خردزیستی (به انگلیسی: microbiological culture) که به ویژه به منظور رشد دادن میکروب‌ها استفاده می‌گردد، از رایج ترین انواع کشت خردزیستی می‌توان به ظرف آگار و محیط کشت مایع مغذی اشاره نمود.
محتویات
گونه‌های محیط کشت
محیط کشت مغذی
به منظور رشد باکتری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و دارای موادی چون آب، مواد کربنی چون گلوکز، نمک‌ها و آمینو اسیدها می‌باشد.
محیط کشت کمینه
به منظور تنها رشد جرگه میکروبی مورد استفاده قرار می‌گیرد و دارای کمترین میزان مواد خوراکی و بیشترین میزان عناصر حیاتی می‌باشد و نیز دارای هیچگونه آمینو اسیدی نمی‌باشد.
محیط کشت انتخابی
به منظور رشد انتخابی تنها یک نوع ویژه از میکروب مورد استفاده قرار می‌گیرد و در این محیط کشت از رشد سایر جانوران جلوگیری می‌شود.
محیط کشت تمایزی
به منظور تمایز و تشخیص میکروب‌ها به هنگام رشد آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد و دارای شاخص‌های شناساگری همچون نوترال رد، ائوزین، متیلن بلو و غیره می‌باشد.
محیط کشت ترابری
به منظور تنها نگهداری از جانور نمونه و به منظور جابه جایی و یا ذخیره آن مورد استفاده قرار می‌گیرد و در آن از هرگونه رشد جانور نمونه و دیگر جانوران جلوگیری می‌شود.
محیط کشت غنی شده
به منظور رشد طیف گسترده‌ای از موجودات زنده مورد استفاده قرار می‌گیرد، آگار خون و آگار شکلات از رایج ترین نمونه‌های محیط کشت غنی شده می‌باشند.
جستارهای وابسته
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||